بچه خوب چه بچه ای است؟ تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که چه جیزهایی در رفتار کودکان برای شما اهمیت دارد؟ یا دقیقا از کودکان خود چه می‌خواهید؟ چه انتظاری از آنها دارید؟ و یا دوست دارید با شما چگونه رفتار کنند؟
ما از رفتار کودکان مان چه انتظاری داریم یا بچه خوب کیست ؟
بهترین رفتار کودکان با والدین ، برداشتی است که قرن ها مورد بحث و بررسی بوده است. این یک موضوع پیچیده و چند وجهی است؛ زیرا ارتباط بین والدین و فرزندان یکی از مهمترین و تأثیرگذارترین آنها در زندگی یک فرد است. نحوه رفتار کودکان با والدین خود می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر رشد آنها بگذارد.
در این مقاله به بررسی جنبه های مختلف بهترین رفتار کودکان با والدین می پردازیم. اهمیت احترام، اطاعت، ارتباط و محبت در این رابطه و همچنین نقش والدین در شکل دادن به رفتار فرزندان را بررسی خواهیم کرد. همچنین بررسی خواهیم کرد که چگونه عوامل فرهنگی و اجتماعی می‌توانند بر این پویایی تأثیر بگذارند.
چطور یک بچه خوب داشته باشیم ؟
رفتار کودکان در ارتباط با والدین
بهترین رفتار فرزندان با والدین موضوعی است که قرن ها مورد بحث و بررسی بوده است. این یک موضوع پیچیده و چند وجهی است، زیرا ارتباط بین والدین و فرزندان یکی از مهمترین و تأثیرگذارترین ارتباطات در زندگی یک فرد است. نحوه رفتار کودک با والدین خود می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر رشد آنها، روابط آنها با دیگران و رفاه کلی آنها داشته باشد.
تحقیقات در زمینه رشد نشادن داده‌اند که کودکان با خلق و خوی خود حتی در زمان نوزادی به اندازه زیادی تعیین کننده بازخوردی هستند که از دنیای اطراف دریافت می‌کنند.
برای مثال کودکی که به سادگی لبخند می‌زند و خلق و خوی آرامی دارد:
- می‌تواند تاحدودی همیشه رفتاری باثبات از سوی والدین خود دریافت کند.
- والدین همیشه بااشتیاق به سراغ او می‌روند و
- اطرافیان در پی برقراری ارتباط با او به او نزدیک می‌شوند.
اما در مقابل کودکی که خلق و خوی بیقراری دارد و بهانه گیر است:
- در بیشتر موارد با والدینی رو به رو است که نسبتا خواب کمی دارند
- اعصاب ضعیفی دارند و معمولا پرخاشگر هستند
- پس از مدتی ممکن است با بیقراری و بی حوصلگی به سراغ کودکان بروند.
تمام این موارد می‌تواند دو تجربه کاملا متفاوتی در رشد را برای کودک رقم بزنند که هر دوی آنها به مقدار زیادی وابسته به رفتار خود کودک خواهد بود.
رفتار کودکان چقدر می‌تواند در زندگی آینده آنها تاثیر داشته باشد؟
بیایید یکبار دیگر به این موضوع به این شکل نگاه کنیم:
خلق و خو قبل از شکل گیری رفتار در کودکان نمایان میشود. خلق و خو را به نوعی می‌توان رفتار اولیه در نوزادان درنظر گرفت که هنوز چیزی درباره روابط و نتیجه رفتار نمیدانند.
وقتی به این فکر می‌کنیم که خلق و خو نوزاد در این دوران و نوپایی چقدر می‌تواند بر رشد آنها تاثیر داشته باشد؛ به این فکر کنید که با گذر زمان و بزرگ شدن دایره ارتباطی کودک؛ چقدر رفتار کودکان می‌تواند در زندگی او موثرتر باشد؟
- بی شک با پیدا شدن اولین رفتارها که حاصل از اولین تجربیات در کودکی است؛ کودکان در واقع در حال تعیین جهت زندگی خود هستند.
- وقتی برای اولین بار به روی مادر لبخند می‌زنند و او را به سوی خود میکشانند می‌اموزند که لیخند زدن یکی از راه های نجات است و تنها گریه کردن نمیتواند مادر را نزدیک نگه دارد.
- معمولا نیازهای این کودکان در موارد بسیاری پیش از اینکه اقدامی انجام دهند؛ از طرف والدین پیگیری می‌شوند.
- مادران این کودکان خواب کافی و اعصاب کافی برای رسیدگی به آنها را دارند و از وقت گذرانی با کودک خود لذت می‌برند.
- در نتیجه این کودکان در محیطی مطلوب بار می آیند و یاد می‌گیرند که در آینده از لبخند زدن برای برقراری ارتباط استفاده کنند.
- این کودکان معمولا در بزرگسالی دارای روابط مفید و عمیق هستند و به سادگی قادرند با دیگران ارتباط برقرار کنند.
- لبخند کودک
- ترغیب والدین به لبخند زدن
- یادگیری مشاهده ای کودک
- تقلید رفتار آموخته شده در بزرگسالی
تربیت یک کودک حرف گوش کن به دست فقط شخص خودتان
سایر فاکتورهای رفتاری در کودکان
شاید یکی دیگر از اساسی ترین جنبه های رفتار کودک نسبت به والدین و بزرگسالان احترام باشد. احترام مستلزم این است که کودکان، مهربانی، توجه و احترام متقابل را دریافت کنند.
با این حال این ویژگی رفتاری می‌تواند در سنین پیش دبستانی در کودکان، نسبت به بزرگترها حاصل شود.
- برای ایجاد احترام در رفتار کودکان، لازم است در ۱ تا ۳ سالگی؛ احترام را به کودکان آموزش داد. در اوایل ۱ سالگی کودک تصور میکند عروسک متوجه رفتار او میشود، بنابراین عروسک‌ها نماینده مردمی هستند که در آینده قرار است با کودک ما روبه‌رو شوند.
- کمکم رفتارهایی را در کودک نسبت به اسباب بازی‌هایش مشاهده می‌کنیم که مقداری شدید هستند. این رفتارها ربطی به پرخاش ندارند و صرفا از روی کنجکاوی و علاقه به تاثیرگذاری انجام می‌شوند.
- اما بعد از این سن و وارد شدن به دو سالگی باید کم کم از کودک خواست تا مراقب اسباب بازی‌هایش باشد و آنها مرتب در جای مخصوصی قرار دهد. آموزش نظم به کودکان خود یک مسئله پیچیده است.
- بعد از آغاز ۲ سالگی کودک معمولا شروع به کشف دنیا میکند و احتمالا اولین «نه» رو نزدیک به سه سالگی می‌شنویم. در اینجا کودک سعی دارد استقلال حدودی خود را اعلام کند. بهتر است جز مواردی که صدمه‌ای در پیش است با او مخالفت نکنید.
- از اینجا به بعد برای مدتی کار والدین سخت میشود زیرا شما تا دوره نوجوانی وقت دارید احترام را با احترام متقابل و قاطعیت در رفتار به کودک خود آموزش دهید. این کار به هویت سازی او در آینده کمک خواهد کرد و عزت نفس او را شکل خواهد داد و شما رابطه خود را با او تضمین کرده‌اید.
احترام برای بزرگترها به این معنا است:
- هنگام صحبت کردن شنیده شوند. (گوش دادن فعال)
- قوانین و دستورالعمل های مهم آنها دنبال شود و نظرات و توصیه های آنها را در نظر بگیرید. (اهمیت و مشروعیت داشتن)
- احترام همچنین شامل پرهیز از صحبت یا رفتار توهین آمیز حتی در صورت بروز اختلاف، است.
همه این‌ها شامل مواردی است که باید با رعایت آنها کودکتان را برای آینده‌ای بهتر آماده کنید.
از دیگر فاکتورهای مهم در رفتار کودکان
اطاعت یکی دیگر از جنبه های مهم رفتار کودک در قبال والدین است. در حالی که اطاعت نباید کورکورانه یا بی چون و چرا باشد، اما مستلزم پیروی از دستورات و قوانین والدین با میانجی گری عقل است.
اطاعت نشان میدهد که کودک اقتدار والدین خود را درک میکند و مایل است از آنها پیروی کند. با این حال، برای والدین مهم است که تعادلی بین اطاعت و اجازه دادن به کودکان برای ابراز وجود و تصمیم گیریهایش ایجاد کند.
برای دستیابی به همه این نتایج؛ ارتباط والدین و فرزند بسیار مهم است. کودکان باید احساس راحتی داشته باشند که نظر خود را با والدین مطرح کنند و افکار و احساسات خود را آشکارا به اشتراک بگذارند. ارتباط موثر باعث تقویت تفاهم بین والدین و فرزند میشود و به ایجاد پیوند قوی بر اساس اعتماد کمک می کند.
